Pewna część samochodziarzy traktuje stare Ople jak zło wcielone. A stare Ople –jeśli nie rdzewieją – mają swój urok! Tak jak Ascona C. Trzecia generacja Opla klasy średniej debiutowała w 1981 roku i była drugim, po Kadecie D, przednionapędowym modelem niemieckiego producenta. Auto bazowało na świeżo opracowanej przez koncern GM platformie J. Jak to było w zwyczaju amerykańskiego giganta, po większych lub mniejszych zmianach model oferowano pod różnymi markami prawie pod każdą szerokością geograficzną. W Brazylii był to Chevrolet Monza, w Wielkiej Brytanii Vauxhall Cavalier, w Japonii Isuzu Aska, w Australii Holden Camira a na rynkach Ameryki Północnej występował m.in., jako Buick Skyhawk, Cadillac Cimarron i Oldsmobile Firenza.
Skupmy się jednak na europejskiej Asconie. Samochód został najpierw bardzo dobrze przyjęty przez prasę motoryzacyjną, czego dowodem było zajęcie 2. miejsca w plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1982, a potem przez klientów którzy chętnie go kupowali. Mieli oni do wyboru trzy wersje nadwoziowe; dwu i czterodrzwiowego sedana oraz pięciodrzwiowego hatchbacka, a dodatkowo, w Wielkiej Brytanii produkowana była wersja kombi Vauxhall Cavalier Estate. W 1983 roku do oferty dołączono jeszcze kabriolet a także usportowioną wersję SR z silnikiem 1.8 (115 KM) z wtryskiem Boscha.
Gama silnikowa początkowo obejmowała cztery silniki: 1.3 N (60 KM), 1.3 S (75 KM), 1.6 N (75 KM) i 1.6 S (90 KM), które współpracowały z czterobiegową skrzynią manualną, lub trzybiegową automatyczną (z wyjątkiem silników 1.3 N). Później do oferty wprowadzono pięciostopniową skrzynię biegów oraz Diesla 1.6 D (54 KM) i benzynowe jednostki 1.6 (75 KM) oraz 2.0 (115 KM i 129 KM).
Ascona przeszła dwie modyfikacje. Pierwszą w 1984 roku (Ascona C2) w ramach której lekko zmieniono grill oraz przednie światła a we wnętrzu zastosowano elementy z Kadetta E. Po drugiej modyfikacji z 1986 roku (Ascona C3) auto otrzymało nowy grill w kolorze nadwozia i nowe zderzaki. Z oferty usunięto też najsłabsze silniki 1.3. Produkcję zakończono w październiku 1988 roku. W sumie wyprodukowano 1,721,647 sztuk Opla Ascony C.
O miniaturze
Czerwona Ascona to produkt firmy BoS Models, kupiony przeze mnie w 2018 roku z przeceny w jednym z niemieckich internetowych sklepów modelarskich. Modelik wykonany jest z żywicy i typowo dla wyrobów z tego tworzywa, prezentuje bardzo wysoki poziom odwzorowania. Od ogólnych proporcji nadwozia do świetnych detali jak światła i kołpaki. Jeśli ktoś chciałby być hiperpedantyczny to dostrzegłby miejscami nierówno pomalowaną listwę ochronną po bokach nadwozia, prawie niewidoczną na zdjęciach. Jest to jednak mikroskopijny wręcz szczegół, który w żaden sposób nie przeszkadza w odbiorze modelu. Miniaturka zasługuje na najwyższą ocenę!
*********
Some car nerds treat old Opels like pure evil. But old Opels – provided they don’t rust – have their charm! Just like the Ascona C. The third generation of the mid-sized Opel debuted in 1981 and was the German manufacturer’s second front-wheel drive car since the introduction of the Kadett D. The car was based on the J-platform newly developed by GM. Typically for the American giant, the model – after smaller or bigger changes – was offered under different brands at almost every latitude. In Brazil it was Chevrolet Monza, Vauxhall Cavalier in United Kingdom, Isuzu Aska in Japan, Holden Camira in Australia and on the North American markets it was known as, inter alia, Buick Skyhawk, Cadillac Cimarron and Oldsmobile Firenza.
Anyhow, let’s focus on the European Ascona. The car was first very well received by the motoring press, which was proven by its 2nd place in the European Car of the Year 1982 and then by the buyers, who were eagerly purchasing it. They had a choice of three bodystyles: two- and four-door saloons and a five-door hatchback. Additionally, an estate variant called Vauxhall Cavalier Estate was produced in the United Kimgdom. In 1983 a convertible was added to the line-up and a sporty SR model with a 1.8 (115 hp) engine with a Bosch fuel injection.
Initially the engine choice consisted of four motors: 1.3 N (60 hp), 1.3 S (75 hp), 1.6 N (75 hp) i 1.6 S (90 hp) which were coupled with a 4-speed manual gearbox or a 3-speed automatic (with the exception of the 1.3 N engine). Later, a 5-speed manual transmission was added alongside a diesel 1.6 D (54 hp) and petrol units 1.6 (75 hp) and a 2.0 (115 and 129 hp).
Ascona underwent two facelifts. The first in 1984 (Ascona C2) brought a slightly modified front grill and headlights and elements from the Kadett E in the interior. After the second facelift from 1986 (Ascona C3) the car received a new body-coloured grill and new bumpers. The weakest 1.3 engines were also removed from the range. The production ended in October 1988. A total of 1,721,647 units of Opel Ascona C were made.
Czerwona Ascona to produkt firmy BoS Models, kupiony przeze mnie w 2018 roku z przeceny w jednym z niemieckich internetowych sklepów modelarskich. Modelik wykonany jest z żywicy i typowo dla wyrobów z tego tworzywa, prezentuje bardzo wysoki poziom odwzorowania. Od ogólnych proporcji nadwozia do świetnych detali jak światła i kołpaki. Jeśli ktoś chciałby być hiperpedantyczny to dostrzegłby miejscami nierówno pomalowaną listwę ochronną po bokach nadwozia, prawie niewidoczną na zdjęciach. Jest to jednak mikroskopijny wręcz szczegół, który w żaden sposób nie przeszkadza w odbiorze modelu. Miniaturka zasługuje na najwyższą ocenę!
*********
Some car nerds treat old Opels like pure evil. But old Opels – provided they don’t rust – have their charm! Just like the Ascona C. The third generation of the mid-sized Opel debuted in 1981 and was the German manufacturer’s second front-wheel drive car since the introduction of the Kadett D. The car was based on the J-platform newly developed by GM. Typically for the American giant, the model – after smaller or bigger changes – was offered under different brands at almost every latitude. In Brazil it was Chevrolet Monza, Vauxhall Cavalier in United Kingdom, Isuzu Aska in Japan, Holden Camira in Australia and on the North American markets it was known as, inter alia, Buick Skyhawk, Cadillac Cimarron and Oldsmobile Firenza.
Anyhow, let’s focus on the European Ascona. The car was first very well received by the motoring press, which was proven by its 2nd place in the European Car of the Year 1982 and then by the buyers, who were eagerly purchasing it. They had a choice of three bodystyles: two- and four-door saloons and a five-door hatchback. Additionally, an estate variant called Vauxhall Cavalier Estate was produced in the United Kimgdom. In 1983 a convertible was added to the line-up and a sporty SR model with a 1.8 (115 hp) engine with a Bosch fuel injection.
Initially the engine choice consisted of four motors: 1.3 N (60 hp), 1.3 S (75 hp), 1.6 N (75 hp) i 1.6 S (90 hp) which were coupled with a 4-speed manual gearbox or a 3-speed automatic (with the exception of the 1.3 N engine). Later, a 5-speed manual transmission was added alongside a diesel 1.6 D (54 hp) and petrol units 1.6 (75 hp) and a 2.0 (115 and 129 hp).
Ascona underwent two facelifts. The first in 1984 (Ascona C2) brought a slightly modified front grill and headlights and elements from the Kadett E in the interior. After the second facelift from 1986 (Ascona C3) the car received a new body-coloured grill and new bumpers. The weakest 1.3 engines were also removed from the range. The production ended in October 1988. A total of 1,721,647 units of Opel Ascona C were made.
About the miniature
The red Ascona is a product of BoS Models, bought by me in 2018 during a sale in one of the online German model shops. The model is made from resin and typically for crafts from this material it showcases a very high level detail. From the general proportions of the bodywork to amazing detail such as the lights or hubcaps. If someone wanted to be hyperpedantic, they would notice uneven in places side trims, almost invisible on the photographs. However, this is virtually a microscopic detail that does does not impact the model’s presence in any way. This miniature deserves high praise!
The red Ascona is a product of BoS Models, bought by me in 2018 during a sale in one of the online German model shops. The model is made from resin and typically for crafts from this material it showcases a very high level detail. From the general proportions of the bodywork to amazing detail such as the lights or hubcaps. If someone wanted to be hyperpedantic, they would notice uneven in places side trims, almost invisible on the photographs. However, this is virtually a microscopic detail that does does not impact the model’s presence in any way. This miniature deserves high praise!
 |
| Opel Ascona CC SR 1981 (1:43) by BoS Models |
Piękny model. Pamiętam czasy kiedy jeździło ich bardzo dużo. Najczęściej spotykaną wersją był chyba właśnie hatchback. Dziś spotkać Ascone graniczy z cudem;) Świetna miniatura, pięknie prezentuje się pas tylny. Gratuluję.
Pozdrawiam;)
Dziękuję za komentarz! Rzeczywiście, teraz Ascony to już białe kruki
Piękna Ascona!
To jeden z najbardziej niedocenianych modeli Opla, a szkoda.
Duże wrażenie zrobiły na mnie kołpaki w modelu. Były bardzo charakterystycznym elementem wyposażenia Opli z lat osiemdziesiątych.
BoS jest niesamowity jeśli chodzi o repliki aut z lat osiemdziesiątych.
Gratuluję zakupu i pozytywnie zazdroszczę zakupu.
Pozdrawiam!
Dzięki za komentarz! Cieszę się, że Ascona przypadła do gustu. BoS dał tutaj dużo fajnych smaczków, więc jest na co popatrzeć
Witaj
Narobiłeś mi niezłego smaka na tą Ascone;-) tak jak piszą przedmówcy BOS odwalił kawał dobrej roboty możliwe ze sam sobie taką fundne Stare ople mają coś w sobie, jak kadett E z którym wiąże wiele wspomnień, oprócz acony myślę także nad jej wersją GT od neo i diplomatem oraz kapitanem;-) wpis także świetny jak i sam modelik!
Pozdrawiam
Dziękuję! Cieszę się że Ascona się spodobała. Polecam zakup modeliku, jest bardzo dobrej jakości.